سلامت ميكنم اي غنچه ي راز / تو بودي از براي عشقم آغاز

تويي تنها دليل زنده بودن / ندارم طاقتت با چشم در ناز

.

.

.

مثل يك درناي زيبا تا افق پرواز كن ، نغمه اي ديگر براي فصل سرما ساز كن

زندگي تكرار زخم كهنه ديروز نيست ، بالهاي خسته ات را رو به فردا باز كن.

.

.

.
زين شاخه به آن شاخه پريدن ممنوع ، در ذهن بجز تو آفريدن ممنوع

غير از تو ورود ديگران در قلبم ، عمرا ، ابدا ، هيچ ، اكيدا ، ممنوع!

.

.

.
دوستت دارم شاهدي ندارم جز كوچه پس كوچه هاي خلوت دل!

.

.

.
با تو زمستان هم لحظه ها شكوفه مي زنند انگار كه هر ثانيه آغاز بهاري است

براي رسيدن به " تو "

.

.

.

آري آغاز دوست داشتن است گر چه پايان راه نا پيداست
من به پايان دگر نيند يشم كه همين دوست داشتن زيباست

.

.

.

آنگاه كه آوار تنهايي روحت را در هم شكست ، گوشه ي قلبت را بنگر ،
من آنجا به انتظارت هستم

.

.

.

كاش ميشد در سايه ي مژگانت ، لحظه اي به تماشاي درياي خوشرنگ چشمهايت مي نشستم

.

.

.

زندگي ابرهايي است با نام وفا ميريزد به جويي به نام صفا

ميرود به رودي به نام عشق ميرسد به دريايي به نام وداع

.

.

.
جانا ز دست عشق تو ، يك دم نباشد راحتم / هر شب خيالت را كشم ، اي ماه تابان در برم

.

.

.
مردي نزد روانپزشك رفت و از غمي كه در سينه داشت سخن گفت. روان پزشك پاسخ داد : در شهر دلقكي ست كه مردم را ميخنداند و شاد ميكند نزد او برو تا غم خود را فراموش كني ، مرد لبخند تلخي زد و گفت : من همان دلقكم!!!

.

.

.

بي تو آغاز مي كنم من روزهاي زرد را / اشك و آه و ناله ها و درد را

مي نويسم بي تو بودن هاي من پايانم است / بي تو حامل مي شوم اندوه و اشك سرد را

.

.

.
روزگاري او را مي جستم، خود را مي يافتم اكنون خود را مي جويم، او را مي يابم

.

.

.
من نه آنم كه دو صد مصرع رنگين گويم من چو فرهاد يكي گويم و شيرين گويم

.

.

.

سرنوشتم اگر اينست كه مي بينم حكم تغيير قضا را به كه بايد گفت؟

آي خط خوردگي صفحه پيشاني من! اين همه خط خطا را به كه بايد گفت . . . ؟

.

.

.
از لحظه هاي طي شده حظي نبرده ايم / خودرا به دست شايد و اما سپرده ايم

بشمار لحظه لحظه ي عمر گذشته را / هر چند ســـــال بود همانقدر مرده ايم

.

.

.

گفتي به ماه نگاه كن ياد من باش به ياد لحظه هاي سرد من باش

انگار روزو شبم بي ماه نميشه به خدا يادتم بي ماه هميشه

.

.

.
تنگي نفست را، نينداز گردن آلودگي، دلت را ببين، كجا گير كرده...